wpisy na blogu

Mimo wrodzonego optymizmu i ogromnych pokładów wiary we własne siły dopadła w końcu i mnie depresja budowlana 😕

Moje Endo się tynkuje, tynkuje, tynkuje... Przez święta wszystko się bardzo przeciąga. Moja miłość do mojej budowy uleciała i  przestałam tam jeździć. Odkąd zaczęło się tynkowanie byłam tam trzy razy i bardzo mnie drażnił bałagan (błoto potynkowe) panujący dosłownie wszędzie. Wcześniej były bialutkie ściany i czysta "podłoga" a teraz wszędzie cement. Wiem, że to tak musi być i potem będzie ładnie i czysto, ale nie mam się komu pożalić więc żalę się Wam. I do tego to kosztuje tyle kasy 😣

A teraz to co zawaliłam, czyli to na co nie mam siły i odkładam na nie wiem kiedy:

1. Sprawa gazu: przypilnować sąsiada, żeby załatwił dokumenty, zawieźć go do notariusza, żeby podpisał służebność i ruszyć z budową i przyłączeniem gazu;

2. Złożyć wniosek o dofinansowanie budowy przyłącza gazowego i pieca;

3. Zgłosić zmiany w planie zagospodarowania (w innym miejscu woda, szambo, przyszły gaz);

4. Dokończyć a w zasadzie rozpocząć ustalenia z hydraulikiem;

5. Jechać do PGE i zmienić taryfe prądu (tu akurat chęci mam, tylko nie mam kiedy, bo w pracy też młyn i nie mam się kiedy urwać);

6. Napisać prośbę o utwardzenie drogi i postawienie latarni;

7. Schudnąć do sylwestra - Aaaa to nie ten blog 😉

Do tego wszystkiego dotarło do mnie jak dużo kasy już wydałam i jak mało mi zostało. I jest mi źle i nic mi się nie chce!!! Ewidentnie depresja. 

W związku z tym, wypisuję sobie na jutro: piżaming do godz. 10.00, następnie shopping w galerii bez limitu czasowego, potem wbiję się z dzieciakami gdzieś na obiad (bo w moim stanie nie mogę przecież gotować) a na wieczór spotkanie z koleżankami przy lampce wina. Po takiej kuracji wstrząsowej wrócę znów stęskniona na budowę w poniedziałek. To chyba dobry plan?

Rozmowa w ostatnim poście z "Malinowska3” uświadomiła mi, jak ważne jest dobre sąsiedztwo. 

Jak już pisałam wcześniej, mieszkam na końcu wsi. Z dwóch stron mam pola i krzaczory a za mną są sprzedane chyba już cztery działki. Działki te narazie są puste, ale już korzystam z pomocy przyszłych sąsiadów. I tak: pierwszy sąsiad jest mechanikiem samochodowym i parę dni temu miałam przyjemność wymieniać u niego olej i filtry w samochodzie. Drugi sąsiad jest kierownikiem budowy i na początku był moim kierownikiem, ale z przyczyn osobistych musiał zrezygnować i mam teraz nową panią Kierownik, która jest koleżanką z pracy mojej sąsiadki z miejsca gdzie mieszkam teraz. Trzeci sąsiedzi to opisywane wcześniej narzeczeństwo Adrian i Sylwia. Adrian robił u mnie elektrykę. Właścicieli czwartej działki jeszcze nie znam. Przydał by się może jakiś lekarz, albo może dobra fryzjerka 😂

Na przeciwko mnie jest sad. Ponoć właściciel sadu blokował mi podłączenie gazu. Jednak po rozmowie z nim, wiem że to nie prawda i może w tym tygodniu uda się rozpocząć procedury.

Poznałam też sąsiadów, którzy już mieszkają niedaleko mnie (dzieli nas niewielkie pole). To Monika i Rafał. Są naprawdę super. Jak wylałam fundamenty albo wieniec, to Rafał przychodził i je podlewał, żebym nie musiała np. w weekend przyjeżdżać. Kiedyś okazało się, że pracownicy nie zabezpieczyli węża, który spadł z kranu. Rafał usłyszał, że woda sie leje z kranu i poszedł zakręcić. Zawsze mogę liczyć na ich wsparcie oraz czujne oko i ucho 😂 i coś czuję, że jak już tam zamieszkam, to będę często z Moniką piła kawkę na tarasie 😉

Mam nadzieję, że tym wpisem nie zapeszę i za parę lat nadal będę mogła chwalić się dobrymi relacjami sąsiedzkimi.

A jak u Was? Macie przyjaznych sąsiadów, czy raczej mur, zasieki, tuje, fosa z krokodylami i dwa dobermany?

Pozdrawiam Marta

Hej :)

Pisałam już o historii z tynkarzami a nie napisałam o elektrykach.

Kiedy u mnie kopały się fundamenty, albo mury szły do góry (dokładnie nie pamiętam) młode narzeczeństwo kupiło ziemię dwie działki za mną. Do tej pory za moją budową są sprzedane 4 działki, ale nikt się nie buduje. Fajnie - ucieszyłam się. Nie będę sama na tym końcu wsi (żeby nie napisać zadupiu   ). Któregoś dnia wpadli do mnie się przywitać. W trakcie rozmowy okazało się, że Adrian jest elektrykiem i jego przyszły teść też. Wow, jaki zbieg okoliczności. I tak, mam po sąsiedzku elektryka, który zrobił u mnie instalację:

Mam 3 obwody oświetleniowe.

Kuchnia jest na 3 obwodach gniazdkowych, salon, pokoje, wiatrołap ze spiżarnią, garaż z kotłownią mają też oddzielne obwody (garaż z kotłownią mają wyłączniki schodowe). Alarm, oświetlenie zewnętrzne i gniazda zewnętrzne również. Przygotowana jest też instalacja do domofonu i bramy. Będę miała również prąd na strychu.

Instalacja została wykonana bez puszkowo tzn. łączenia są w gniazdach. Jest to rozwiązanie bardziej estetyczne i ułatwiające w przyszłości pracę eksploatacyjne (tak mówi Adrian  ).

Wszystkie obwody schodzą się do metalowej rozdzielnicy na 48 pól (szyny 4x12) umiejscowionej w kotłowni. Połączenie rozdzielnicy ze skrzynką elektryczną za pomocą miedzianego kabla WLZ 5x16 mm2 zabezpieczonego dodatkowo Arotem - długość około 40 m.

Dodatkowo została rozprowadzona instalacja antenowa (kabel koncentryczny 75 Ohm) i LAN (UTP cat. 5) do każdego pokoju oraz salonu.

Na koniec rozprowadzona została instalacja alarmowa (czujki i kontaktrony).

Wykorzystane matriały:

Kable do gniazd 3x2,5 mm2 450/750V

Kable do oświetlenia 3x1,5mm2 450/750V

Kable do domofonu i bramy - skrętka FTP cat. 6 i 3x2,5 mm2 

Kable do siły i indukcji 5x4mm2 450/750V

Na materiały wydałam 3,5 tyś ale trochę kabla miałam już wcześniej. Chłopcy pracowali przez dwa weekendy:

Reszta roboty, czyli podłączenie bezpieczników, biały montaż i alarmy zrobimy po tynkach. 

Dziękuję nowej sąsiadce Sylwii, że "pożyczyła" mi narzeczonego i tatę na kilka dni   . I mam nadzieję, że od wczesnej wiosny ruszą ze swoją budową. 

Od jutra ciąg dalszy tynków i powoli zaczynam myśleć o wykończeniówce np: jaką zrobić kuchnię.

Pozdrawiam serdecznie.

Marta

Witajcie 😊

Tynkarze ruszyli od wtorku. Ponieważ chłopaki są przyjezdni to mam już pierwszych lokatorów na noc. Odizolowali sobie najmniejszy pokój i urządzili tam swoje królestwo ( żeby nie powiedzieć trolownię 😏). Szczerze, to nie zazdroszczę. Ta robota jest nie łatwa, brudna i jeszcze nocowanie w takich warunkach. Noce są zimne a i w dzień nie ma już upałów. Dogrzewają się piecykiem elektrycznym i chociaż  boję się pomyśleć o rachunku za prąd budowlany to nie powiem ani słowa 🤐

Tak bylo po pierwszym dniu:

Moja sypialnia we wtorek:

Moja sypialnia w piątek:

Wyjechali w piątek w południe a wrócą w poniedziałek i będą do środy (ze względu na święta). Potem wrócą w poniedziałek i powinni skończyć we wtorek lub środę. 

Odpad z tynkowania pójdzie w miejsce przyszłego podjazdu i tarasu pod kostkę. Szczerze, to nie podoba mi się teraz na budowie. Jest tak brudno i trochę jak na melinie (nie wiem skąd takie skojarzenia, przecież nie bywam na melinach 😂). Nie mogę doczekać się efektu końcowego.

W tym tygodniu jeszcze Szymon kończył obróbki na dachu. Wytynkował i obrobił komin:

To małe, srebrne cudo na kominie kosztowało ponad trzy stówy, ale ponoć na łożyskach, więc mój kogut nie będzie piał 😂

Jutro mam w planach leniuchowanie i mały shopping z dzieciakami. Wam też życzę odpoczynku i słonecznej pogody.

Pozdrawiam Marta

Od początku budowy, wszystko musiałam dotknąć, pomacać, obejrzeć z każdej strony. Prawie każdy materiał przechodził przez moje ręce i na prawie każdym etapie sama próbowałam coś porobić. Z jednym wyjątkiem: dachu i strychu (no dobra, to dwa wyjątki). Nie wiem czemu, ale bardzo boję się łazić po drabinie i nie chodzi tu o chodzenie w górę i w dół, tylko o moment przejścia z drabiny na inną płaszczyznę. A już szczytem strachu jest wsadzenie nogi na drabinę, żeby zejść. No na samą myśl dostaję zwrotów głowy. Ale od dziś koniec leków. Mam zamontowane schody strychowe i wreszcie mogę wejść i obejrzeć swój piękny stryszek. 

Schody Fakro 

Więc dziś, jak nikogo nie było na budowie, otworzyłam je i powolutku, licząc oddechy (żeby nie zapomnieć o oddychaniu) wlazłam na strych. 

I zobaczyłam co? 

Nic, bo ciemno jak w d...

Musiałam więc zleźć i wleźć drugi raz, ale tym razem z telefonem z włączoną funkcją latarki.

Bosze, jaki ten mój stryszek jest fajny. Ile tam miejsca i wcale nie tak nisko, jak to wyglądało z dołu. Będąc tam (na górze 😁) wpadłam na pomysł, że zrobię dwa okna. Malutkie okienka w ścianach szczytowych. Raz: będzie widno, dwa: będę mogła przewietrzyć. 

Jak pomyślałam, tak zrobiłam. Okna będą 06.11 jeszcze przed elewacją. Skoro przełamałam już swój strach, będę na stryszek często zaglądać 😊

Gdy tylko zamknęłam schody a ręce jeszcze nie przestały mi drżeć (oczywiście z zimna, nie ze strachu 🙄) usłyszałam samochód na podjeździe. To tynkarze !!!

Tak, od dziś (z jednodniowym opóźnieniem) rozpoczynam przygodę z tynkami. Oby wszystko się udało...

Pozdrawiam Marta